Hoi allemaal,

Weer een update vanuit Nieuw Zeeland.
19 tot en met 22 Mei ben ik naar de hoofdstad van Nieuw Zeeland geweest, Wellington met een andere au pair. Het was een uurtje vliegen, dus dat was prima te doen, de landing daarentegen was best pittig! Volgens mij viel het eigenlijk nog wel allemaal mee, maar voor mij was het een nieuwe onaangename ervaring. Ze noemen het dan ook niet voor niks Windy Wellington. Daar aangekomen zijn we opgehaald door familie van de hostfamily van Sanne. Ze waren erg vriendelijk, gastvrij en super lief! Ze hebben ons die middag meteen afgezet bij de kust, omdat het op dat moment mooi weer was en we dus een mooie wandeling konden maken (voor de rest van het weekend was namelijk slecht weer voorspeld). ’s Avonds had ze een lekker diner klaargemaakt, harstikke aardig! De volgende dag hebben we samen met nog een andere au pair als echte toeristen de Wellington cable car naar boven genomen en snel wat foto’s gemaakt, want het slechte weer zat eraan te komen en dat was ook het geval. Gelukkig hadden we al plannen gemaakt om naar het museum Te Papa te gaan. Daar hebben we een indrukwekkende exhibitie bekeken over Nieuw Zeeland in de eerste wereldoorlog. Er waren verschillende ruimtes waarin ze soldaten hadden nagemaakt, het leek bijna echt en was super gedetailleerd! De beelden waren gemaakt door dezelfde mensen die de Hobbit en Lord of the Rings attributen gemaakt hebben. De volgende dag haddeen we prachtig weer gehad en zijn we Mount Victoria op gegaan voor wat mooie foto’s om de mensen thuis jaloers te maken... Ik moet zeggen, het centrum van Wellington is veel gezelliger dan hier in Auckland. Kleine straatjes met winkeltjes, veel cafeetjes en eettentjes, heel leuk! Dus hebben we vooral veel in het centrum rondgelopen en veel bekeken. Op zondag zijn we weer terug naar huis gegaan... met de trein! Van Wellington naar Auckland, in 11 uur tijd, wat een zit! We hebben de trein gepakt omdat dit een mooie ervaring schijnt te zijn, je komt langs plekken waar je met de auto niet langs gaat. En we hebben zeker wat mooie dingen gezien! Alleen jammer dat we halverwege veel regen en bewolking kregen... en ook nog eens net op het moment dat we langs de mooie uitzichten reden. We hebben echter veel genoten en het was een zeer relaxed ritje...

Het weekend erop was een lang weekend, met op maandag the Queens Birthday. Ik ben daarom met een au pair naar the Coromandel geweest van vrijdag tot maandag. Allereerst had ik ’s ochtendsvroeg om 7 uur de bus naar Matamata, waar Sanne (weer een andere Sanne ;)) me zou ophalen met de auto, want zij woont meer richting het zuiden. Vervolgens zijn we naar Coromandel Town gereden, een klein dorpje in het noorden van the Coromandel. Vlakbij dat dorpje hadden we een slaapplek bij een neef van de hostfamily van Sanne, super fijn! Wij waren niet de enige bezoekers daar, volgens mij hadden ze een jagers weekend, want zijn familie was op bezoek en er hing een wild varken nog vers na te druppen, gezellig! We zijn de volgende dag met twee andere au pairs, die toevallig ook in de buurt waren, naar het noorden van the Coromandel gereden. Dit betekent kort gezegd: een klein kronkelend zandweggetje door de bergen heen langs de zee, en oppassen voor tegenliggers! Een beetje misselijk werd je er wel van... Maar daarna hebben we heerlijk op een klein strandje geluncht en genoten van het uitzicht en het feit dat er verder helemaal niks is... Veel foto’s gemaakt natuurlijk en andere stranden bezocht, wat is het daar mooi! De volgende dag zijn we naar de oostkust gereden voor nog wat meer stranden, en ook hebben we de welbekende Cathedral Cove bewandeld en bekeken. We wilden ook nog naar Hot water beach gaan, maar het was al laat en het zag er aardig afgelegen en donker uit.. Maar dat is gewoon een excuus om nog een keertje terug te gaan! ’s Avonds naar Whitianga gegaan om te eten en uiteindelijk besloten om nog een filmpje te kijken in een ouderwets mini bioscoopje. Op maandag hebben we de Driving Creek Railway gedaan. Een pottenbakker genaamd Barry begon in de jaren 70 met het maken van een treinspoor om zo zijn klei makkelijker te kunnen bereiken. Het treinspoor werd een uit de hand gelopen hobby en uiteindelijk heeft hij geheel voor zijn eigen plezier, een weg omhoog gebouwd. In de jaren 90 moest hij wat schulden afbetalen en besloot the railway open te gooien voor publiek. Mooi verhaal toch? Het zou zo mijn vader kunnen zijn ;). Het ritje was leuk, er zat een ouder Nederlands stel voor ons waar we gezellig mee hebben gekletst, en het verhaal achter dit treintje maakte het wel een stuk specialer! Onderweg weer naar het zuiden van the Coromandel hebben we nog twee lifters meegenomen, een Frans stelletje. Ook weer een interessante ervaring! Om 6 uur waren we weer in Matamata waar mijn bus weer (ietsje te laat) vertrok richting Auckland. Tot nu toe vind ik the Coromandel het mooiste stukje Nieuw Zeeland wat ik heb gezien! Dus ik kan niet wachten hoe het zuidereiland eruit gaat zien...

Afgelopen weekend was Sanne op bezoek bij mij in Auckland, en heb ik haar een beetje rondgeleid door de stad. Helaas was het weer (afgezien van zaterdag) niet zo heel denderend, maar ja, het is dan ook winter hier! Verder gaat het au pairen goed, de kinderen en mijn hostparents zijn erg leuk en gezellig. De komende weken heb ik nog niet zoveel gepland. Over een paar weken hebben de kinderen alweer wintervakantie. Ik houd jullie op de hoogte!

Liefs Yrla